Er zijn veel verschillende mogelijkheden om op de Veluwe te verblijven; van hotels in steden en dorpjes tot aan basic campings in het bos. Ons budget is niet groot, maar kamperen is niet echt iets voor ons. Daardoor zijn we uiteindelijk op Recreatiepark Beekbergen van Topparken terecht gekomen. Een heerlijk rustig park wat er nog vrij nieuw uit ziet. Je kan één auto kwijt bij het huisje, de rest kan op de afgesloten parkeerplaats blijven staan. Ideaal! Het huisje ziet er echt super uit en is van alle gemakken voorzien.

De volgende dag besloten we de meest voor de hand liggende activiteit te doen die maar mogelijk is op de Veluwe; wandelen. Er zijn veel wandelroutes beschikbaar, dus we kiezen er één uit en rijden naar het startpunt. Althans, dat dachten we. Dat startpunt, dat is nog niet zo makkelijk om te vinden. We staan ergens in the middle of nowhere en de navigatie geeft aan dat we er waren. Dat leek ons wel sterk, aangezien er niemand was en we ook nergens konden parkeren. Uiteindelijk hadden we gewoon de navigatie verkeerd ingevoerd en zaten ongeveer vijf minuten van het startpunt af.

Eindelijk bij de parkeerplaats Loenense Waterval aangekomen zien we een bord dat de waterval dicht bij is. Wij, nieuwsgierig als we zijn, willen die waterval wel even zien. Een voorbijganger waarschuwt ons dat die waterval niet zo veel is, aangezien er nog niet genoeg neerslag is gevallen. Het is een vrij nat weekend, dus wij konden de voorbijganger niet gelijk geloven. Onder het motto ‘eerst zien, dan geloven’, gaan we alsnog op weg naar de waterval. En uiteraard; de waterval is niet zo veel. We besluiten terug te lopen naar de parkeerplaats en aan de wandelroute te beginnen.

Bij het huisje hadden we al voor een wandelroute van ongeveer zes kilometer gekozen; wandelroute landgoed vrijenberg Loenen. Een van mijn vriendinnen neemt de taak op zich om de route en de informatie die er bij hoort, voor te lezen. De route brengt ons eerst door een bosrijk gebied, waar we ook tegen wat bewoners aanlopen; paarden! We blijven even staan om ze te begroeten. Na een kwartiertje lopen we door, om uiteindelijk uit te komen in Loenen.

Nadat we door Loenen heen gelopen waren, geeft de wandelroute aan dat hier dicht bij een zorgboerderij met theehuis aanwezig is. We zijn nieuwsgierig en hebben ook wel zin in wat drinken. Bij de boerderij aangekomen zien we dat het vrij druk is in het theehuis. We wachten even terwijl een grote familie aan het afrekenen is en gaan dan zitten. Naast thee, bieden ze ook eigen gemaakte taart en muffins aan. Die kunnen we niet laten liggen, dus iedereen ging voor een thee met versnapering. Het smaakt heerlijk. Nadat alles op is besluiten we de wandelroute af te maken. Buiten komen we de bewoners tegen, die zich klaar hebben gemaakt voor de carnaval.

Terwijl we door lopen op de route komen we langs een vreemd uitziend gebouw en stuk grond aan. We zijn zo verward dat we even het verkeerde pad kiezen. Gelukkig komen we hier vrij snel achter en lopen terug om het juiste pad te volgen. We maken de route af en komen bij het eindpunt aan; de waterval. Die hadden we natuurlijk al gezien, maar het was fijn om te weten dat we bijna weer bij de auto zijn.

Terug in het huisje besluiten we om die avond in Apeldoorn te gaan eten. Via socialdeal zoeken we een leuk eetcafé uit. Het weer is helaas omgeslagen, daarom rusten we wat uit, spelen een spelletje en praten wat bij in ons vakantiehuisje. De tijd vliegt en we gaan richting het eetcafé de Oude Haven. Het café lijkt beheerd te worden door man en vrouw. Waarbij de man in de keuken staat en de vrouw een goede gastvrouw is. Het is een blijkt geweldige avond, er hangt een huiselijke sfeer. Aan het einde van de avond komen er nog zes mensen binnen die niet gereserveerd hebben. De gastvrouw is helemaal in haar nopjes en vertelt het de man. De man, die waarschijnlijk al vanaf de middag in de keuken staat en dacht klaar te zijn, kijkt verbijsterend uit zijn ogen. Het is zo’n onwerkelijk beeld dat het ons niet lukt onze lach in te houden. Echt, het past precies bij dit eetcafé, wat een geweldige avond.

De volgende dag is het weer nog steeds niet goed. We hebben geen zin om in de regen activiteiten te ondernemen en besluiten om weer naar Apeldoorn te gaan. We komen uit bij klein Berlijn, waar we voor een hele vroege lunch gaan. Terwijl we aan het wachten zijn op de lunch, komt de eigenaar bij ons. Hij geeft aan dat hij achter in zijn zaak meerdere jeu de boules banen heeft liggen, mochten we zin hebben in een spelletje. We zijn natuurlijk geïnteresseerd en lopen er even heen. Jeu de boules is niet helemaal ons spel, dus we lopen weer terug naar onze tafel waar we genieten van een heerlijke lunch. Dit was een goede afsluiter van ons weekendje, we verheugen ons nu al op de volgende.