Aangekomen zien we dat het een klein dorp is waar niet bijzonder veel te doen is. Dat is ook precies wat we zochten; rust. Wat dit dorp wel veel te bieden heeft is wijn, heel veel wijn. Dit is ook niet heel vreemd, want in deze regio kan je aan elke zijde van de moezel wijnvelden vinden. Zo heeft onze accommodatie ook zijn eigen wijn. We verblijven in Weinhaus Hirschen. Het is een net hotel waarbij alle hotelkamers uitzicht hebben op de moezel.

De check-in ging heel soepel. Binnen in het hotel en bij de check-in even het mondmasker op, maar zo gauw je op de kamer bent mag deze weer af. Het is nog maar twee uur, dus we besluiten om naar het dorpje verderop te gaan; Beilstein. Dit dorpje is al iets drukker dan Bruttig-Fankel, wat ook snel te merken is aan het aantal toeristen in deze omgeving. Ik kan niet anders dan dit dorp bestempelen als ‘typisch Duits’, met de karakteristieke huizen die hier te vinden zijn.

De grootste toeristische trekpleister is Burg Metternich, die hoger gelegen ligt en daarom prachtig uitzicht biedt over de moezel. Het is wel even een klim, maar deze is goed te doen en het zeker waard. Het enige nadeel in deze tijd is wel dat de trappen niet heel breed zijn, dus het is moeilijk afstand houden wanneer je iemand in wilt halen. Gelukkig is het niet heel druk en zijn we snel boven.

Om de burcht te bezichtigen moet je wel entree betalen. Op het moment dat wij naar binnen gingen was dit €2,50 per volwassenen. Bij de entree moeten we even kort het mondkapje weer op, maar verder mogen we deze weer af doen. We lopen naar boven en genieten van het uitzicht. Wanneer we doorlopen de binnentuin van de burcht in, moeten we onze mondkapjes weer op.

In de tuin van de burcht is een terras. We besluiten om hier even een drankje te doen. Bij de tafel van het terras mag het mondkapje weer af. Een koud drankje op dit terras voelt als een beloning na de klim naar boven. Vergeet geen contant geld mee te nemen, want je kan hier niet pinnen.

Na het drankje maken we nog even een korte ronde om foto’s te maken, om vervolgens weer aan onze weg naar beneden te beginnen. Het dorpje Beilstein heeft veel sfeer en het liefst zou ik er langer blijven. Helaas is het beneden nog drukker geworden, dus besluiten om terug te gaan naar de auto om nog even een rondje te rijden en een restaurant te vinden voor de avond.

We komen er al snel achter dat we vooraf hadden moeten reserveren voor een restaurant. De restaurants waar wij langs gaan hebben helaas geen plek meer en we moeten wat anders verzinnen. De stad Cochem ligt dicht bij en we proberen daar op zoek te gaan om wat te eten. Hier hebben we meer geluk. Bij Gaststätte Noss is er nog plek om binnen te eten, helemaal geen probleem voor ons, we kunnen eindelijk wat eten!

Dit is een typisch Duits restaurant en het personeel is heel vriendelijk. Ook hier binnen weer de bekende regels; binnen mondkapje op tot je aan tafel zit. Ook hier loopt het personeel weer met een mondkapje. Het eten is heerlijk en we besluiten om terug te gaan naar het hotel. Achter het hotel hebben ze hun wijn bar ingericht, met verschillende zitplekken en voldoende ruimte ertussen om zo te voldoen aan de corona richtlijnen die opgesteld zijn. Voor €3 per glas kan je genieten van verschillende wijnen; rood, rosé en wit. Deze avond ga ik voor de rosé!