De overtocht naar Terschelling wordt uitgevoerd door Rederij Doeksen. Vooraf ingeboekt door Lucia travel counsellor, die al onze zorgen heeft weggenomen voor dit weekendje weg. We komen aan in Harlingen en staan gelijk al in de file naar het parkeerterrein. Er zijn verschillende parkeerterreinen aanwezig, alleen wilde wij op loopafstand van de veerboot parkeren. Met een klein kwartiertje vertraging staan we dan voor de slagboom en kunnen het bomvolle parkeerterrein parkeren. We maken een wandeling van een kleine tien minuten en komen aan bij de veerpond. Gelukkig duurt het niet lang voor we er op mogen en we maken het ons gemakkelijk in het restaurant. De overtocht duurt bijna twee uur, maar dan zijn we er toch echt: Terschelling!

We staan gelijk in de haven van West-Terschelling en er gebeurd van alles om ons heen. Er staan lijnbussen, taxi’s en huurfietsen klaar op de kade. Wij hebben de huurfiets nog niet gereserveerd, aangezien het hotel ongeveer 15 minuten lopen is vanaf de haven. Vol energie lopen we naar het hotel; WestCord Hotel Schylge. Het hotel ligt aan de baai van Terschelling, met uitzicht op de jachthaven. Het hotel en de kamers zien er netjes uit, precies zoals Lucia aan ons beschreven had.

Nu we eindelijk aangekomen zijn, gaan we eerst voor de rust. Vrij vertaald; een plek zoeken om te eten en drinken. Het centrum van West-Terschelling zag er tijdens de wandeling van het hotel goed uit, dus we gaan weer terug. We eindigen bij Grand Café Zeezicht, waar we ons eerste drankje van het weekend bestellen. De serveerster raadde ons het eigen kersenbier van Terschelling aan. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!

De volgende dag kunnen we er echt niet om heen; de huurfietsen moeten nog geregeld worden. Ondanks dat je dit van te voren kan regelen, hebben we besloten om het ter plaatse te regelen. We wisten namelijk nog niet wat het weer zou doen. De weersverwachting voor het weekend waren goed genoeg en we gingen op pad. Lucia had ons het adres van Jonker Fietsverhuur gegeven, wat op loopafstand van het hotel ligt. Terwijl we de fietsen aan het huren waren, besloten we om ook een excursie te doen naar ‘the wildlife’ van Terschelling; zeehonden. Omdat het weer pas in de middag beter zou worden, hebben we snel voor de eerstvolgende vaart gereserveerd. Op de fiets naar de boot, waar we al snel gaan afmeren voor de tocht naar de zandbanken.

De excursie kan alleen uitgevoerd worden door schippers die akkoord hebben om door het rustgebied te varen. In ruil vraagt de beheerder van het gebied aan de schippers om op te letten of alle zeehonden nog gezond eruit zien. Tijdens de tocht naar de zandbanken krijgen we een heleboel informatie over de zeehonden te horen. De schipper geeft deze informatie nu, omdat er complete stilte moet zijn zo gauw we het gebied invaren. Na een kleine tocht zien we de eerste stipjes op de zandbanken verschijnen. We varen tot aan de zandbanken, maar blijven wel op gepaste afstand van de zeehonden. De zeehonden kijken even nieuwsgierig op, maar besluiten dan weer te gaan liggen en schenken verder geen aandacht meer. Op de weg terug begint het te regenen en we schuilen binnen in de boot. Terug aan land besluiten, door de weersomstandigheden, de hotelbar onveilig te maken. Dit was een goede keuze, aangezien onze ober alles kon vertellen over de verschillende bieren die hij ons kon schenken.

Na het ontbijt konden we er weer niet omheen; de huurfietsen. We hadden ze gehuurd, maar nog niet echt ver op gefietst. Het hotel biedt een fietsroute aan, wat mij wel leuk leek om te doen. De fietsroute gaat bijna heel het eiland rond. Je komt alleen niet in het natuurreservaat. De heenweg gaat voorspoedig; we hebben meewind. We rijden over de dijk, waardoor je wel goed naar de zee kan kijken, maar eigenlijk niets van het eiland ziet. Daarom besluiten we even te stoppen en de dijk op te gaan om te kijken naar het eiland.

Ons aandacht span is niet lang, dus met vijf minuten rijden we weer over de dijk, op weg naar het volgende punt op de fietsroute. Op de helft van de route zijn we in Oosterend. Ik wil graag even lunchen en zie dat het oosterend strand niet ver is. Hier ligt het Heartbreak hotel, wat volgens medepassagiers op de veerpond een goede plek is om te eten. Het is een stukje van de fietsroute af, maar we besloten toch te gaan.

Het zicht is prachtig en met een volle maag rijden we weer terug naar West-Terschelling. Helaas is de wind niet met ons meegedraaid, dus dit is flink doortrappen. In de avond besluiten we om in het hotel te gaan eten. Dezelfde ober heeft niet alleen veel kennis van bier, maar ook van wijn! Een ideale laatste avond van dit weekendje weg. De volgende dag maken we ons klaar voor vertrek. De veerpond duurt net zo lang als op de heenweg en voor we het weten staan we weer bij de auto op de parkeerplaats. We hebben heerlijk genoten.